1940 rok. Nina, żona polskiego oficera, pewnej nocy zostaje obudzona przez sołdatów. Wraz z synkiem i innymi wygnańcami w środku mroźnej zimy przemierza na piechotę surowe i niedostępne stepy. Kobiety zostają przydzielone do ciężkiej pracy w sowchozie, pod nadzorem NKWD. Mieszkają w barakach, dostają niewielkie porcje żywności. Nina marzy, by wiosną wyrwać się z koszmaru i odnaleźć męża. Gdy okazuje się, że jej syn ma czerwonkę, wszystko inne staje się nieważne. Nina za wszelką cenę próbuje dostać się do szpitala, by zdobyć lekarstwa.
